Morgen om 12:00 uur lanceert het nieuwe jongerenplatform Leap en hier zal o.a. ook de onderstaande recensie te lezen zijn.
Narnia roept warme gevoelens bij me op. Toen ik jonger was heeft m’n vader de hele serie aan ons voorgelezen en zijn stem echoot jaren later nog steeds na. Na het succes van The Lord of the Rings was ik aangenaam verrast toen bekend werd dat ook de Narnia-serie verfilmd zou worden. Helaas moet ik na de eerste drie delen concluderen dat de films aardig zijn, maar ook niet meer dan dat.
Het probleem is dat de boeken van C.S. Lewis zich niet in alle opzichten lenen voor een verfilming. Natuurlijk, de wondere wereld van Narnia en de fantasievolle karakters kunnen prachtig in beeld worden gebracht. Daarnaast is er de afgelopen jaren genoeg belangstelling voor het fantasy-genre geweest. Het script zorgt er echter voor dat de films nog niet tot klassiekers zijn uitgegroeid. Hoewel de eerste twee delen mede dankzij de computergeanimeerde dieren een visueel spektakel waren, zijn het geen meesterwerken geworden.
Dit geldt ook voor The Voyage of the Dawn Treader. Organisatorisch gezien is er vooraf het één en ander veranderd. Werden de eerste twee delen nog door Disney geproduceerd, bij het derde deel is 20th Century Fox de producent geworden. Het budget is verlaagd naar 140 miljoen dollar en Michael Apted werd als nieuwe regisseur aangewezen. Deze regisseur is vooral bekend van James Bond –The World Is Not Enough en het religieus getinte Amazing Grace. Wel behelst de film weer één boekdeel, wat bij mijn editie neerkomt op nog geen 200 pagina’s. En hoewel je geboeid blijft als de serie wordt voorgelezen, biedt het verhaal te weinig om een hele film te vullen. Je hoopt dan dat de regisseur deze uitgelezen kans aangrijpt om de karakters van de personages meer uit te diepen en voor diepgaandere dialogen te zorgen. Toch komt de film juist op deze gebieden onvoldoende uit de verf wat vooral te maken heeft met de jonge hoofdrolspelers die acteerkwaliteit tekort komen.
Het verhaal gaat verder met Edmund en Lucy Pevensie die bij hun irritante neefje Eustace logeren. Terwijl ze op een dag met z’n drieën in één kamer zitten, komt een schilderij met het schip de ‘Dawn Treader’ erop tot leven en voor ze het goed en wel doorhebben belanden ze in Narnia. Ze ontmoeten een oude bekende uit deel 2, koning Caspian die op zoek is naar zeven verdwenen edelen. De zoektocht leidt het gezelschap langs verschillende eilanden en beproevingen totdat ze aan het eind van de wereld Aslan tegenkomen. Dit is ook de laatste keer dat Lucy en Edmund in Narnia zijn, Eustace komt nog één keer terug.
De film is uitgevoerd in 3D. Helaas zijn maar weinig shots voorzien van 3D-effecten en komt het erop neer dat je de hele film een bril op hebt voor een vijftal 3D-minuten. Helaas weet Hollywood nog onvoldoende meerwaarde uit 3D te halen en dus kun je jezelf de hoofdpijn besparen. Ondanks al deze mankementen is de Voyage of the Dawn Treader geen film die je per definitie moet overslaan. Net als de eerdere delen is het visueel gezien een spektakelstuk en alleen al op dit gebied valt er genoeg te genieten. Daarnaast is ook de aanwezigheid van de muis Reepicheep een waardevolle toevoeging voor de film en door zijn gevoel voor humor is hij één van de leukere personages.
Wat ook opvalt is dat Lewis’ moralisme en levenslessen meer ruimte krijgen in de film. Dit voegt vanuit christelijke optiek veel toe aan het verhaal, ook al zit waarschijnlijk niet iedereen op deze religieuze bemoeienis te wachten. Feit is echter wel dat Lewis’ boeken vol moralisme zitten en dat je daar als filmmaker eigenlijk niet aan voorbij mag gaan. Vermoedelijk hoopte 20th Century Fox met deze film de grote christelijke markt (zeker in de Verenigde Staten) aan te boren. De slotscène, waarin Aslan er bij Lucy, Edmond en Eustace op aandringt om hem ook de echte wereld op te zoeken, zal bij hen zeker in de smaak vallen.
Deze toevoegingen zorgen ervoor dat de film er beter in slaagt om de oorspronkelijke bedoelingen van Lewis over te brengen en de film lijkt hierdoor ook meer in balans. Wellicht zou Lewis dit dan ook het beste deel gevonden hebben, ondanks dat hij niet geloofde dat films zijn ideeën goed tot uitdrukking konden brengen. De regisseur had van mij wel wat meer vrijheid mogen nemen in het uitdiepen van de karakters en dialogen. Ik hoop dat de franchise wordt vervolgd en dat het volgende deel nog beter de balans weet te vinden tussen het boek enerzijds en een goed filmscript anderzijds. Wie weet groeit de serie dan alsnog uit tot een klassieker.
The Voyage of the Dawn Treader draait momenteel nog in 11 bioscopen en ligt vanaf 5 april in de winkels.
