Niger, het grootste land in West-Afrika, heeft naar schatting 16 miljoen inwoners. Het land bestaat voor een groot deel uit woestijngebied en de meeste bewoners leven dan ook in het zuiden en westen, vlakbij de hoofdstad Niamey. Deze stad ligt aan de Niger rivier, één van de weinige waterbronnen in Niger.
De nomadische Toeareg vestigden zich in de 10e eeuw Aïr-gebergte en tegen de 15e eeuw hadden ze een rijk opgebouwd rondom de stad Agadez. De Songhai wisten het rijk te veroveren maar werd zelf verdreven door het Marokkaanse leger, waarna de Hausa en Fulani zich in het gebied vestigden. Tussen 1900 en 1958 was Niger een Franse kolonie, hierna werd het een presidentiële republiek die op 3 augustus 1960 onafhankelijk werd.
Na de onafhankelijkheid werd het land geplaagd door droogtes en voedseltekorten en dit leidde tot politieke instabiliteit. In 1974 beëindigde een militaire coup de regering van de eerste president Hamani Diori en de grondwet werd buiten werking gesteld. In 1989 werd de democratie hersteld en in 1992 kwam er een nieuwe grondwet. De militairen namen opnieuw de macht over in 1996 onder kolonel Ibrahim Barre Mainassara, die daarna tot president werd “gekozen”. In 1999 werd Ibrahim echter vermoord, waarna zijn opvolger nieuwe verkiezingen beloofde. Deze vonden nog hetzelfde jaar plaatst en Mamadou Tandja werd president. Hij werd in 2004 herkozen, maar toen in 2009 het einde van zijn termijn naderde riep hij de noodtoestand uit zodat hij het land per decreet regeerde. Dit leidde tot een nieuwe militaire coup in februari 2010 en inmiddels is Mahamadou Issoufou in maart 2011 eerlijk gekozen als president.
Uranium
Het land is één van de armste landen ter wereld en moet het vooral hebben van de uraniumexport. Niger is het derde land als het aankomt op het exporteren van uranium. Het grootste deel van de bevolking, ongeveer 85 procent, werkt in de landbouw, maar slechts 3 procent van het land kan hiervoor gebruikt worden. De Islam is de dominante godsdienst, 80 procent van de bevolking is moslim.
De Nigerijnse muziek is sterk geworteld in de traditie en oude cultuur. Er leven verschillende stammen in Niger en zij hebben allemaal hun eigen tradities ontwikkeld. De muziek in Niger gaat vooral over emoties en menselijke gevoelens. De muziek wordt vaak begeleid door fluiten en drums, waarbij vrouwen vaak in kleurrijke kleding meebewegen op het ritme van de muziek. In het noorden staan de Toeareg bekend om de romantische muziek met poëtische teksten, terwijl de Fula vooral met grote groepen tegelijk zingen. Muziek is dan ook de belangrijkste vorm van amusement voor de Nigerijnen en de overheid heeft zich regelmatig zorgen gemaakt over de invloed van muziek. Tot 1987 was het beoefenen van muziek grotendeels aan banden gelegd, maar na de dood van de militaire leider Seyni Kountché werden de beperkingen afgezwakt. De strenge regels hadden ertoe geleid dat muzikanten het land ontvluchten waardoor de Nigerijnse muziek werd geëxporteerd en vermengd met andere muziekstijlen.
Eén van de bekendste muziekstijlen is waarschijnlijk de Toeareg blues die onder andere naar Europa werd geëxporteerd door de Malinese band Tinariwen. Om de muzikale renaissance in Niger te promoten stelde de overheid het muziekfestival Prix Dan Gourmou in. Invloeden vanuit reggae en jazz muziek vermengde met de lokale tradities en de laatste jaren is ook de rap muziek in opkomst.
Bombino
Omara ‘Bombino’ Moctar (1980) is een Toeareg gitarist die in 2007 de band Group Bombino oprichtte. Hun liedjes waren vooral politieke protestnummers gericht tegen de Nigerijnse en Malinese overheden. Hij besloot soloartiest te worden onder de naam Bombino. In 2010 kwam de documentaire Agadez, the Music and the Rebellion uit over de Toeareg cultuur (trailer). Bambino speelde verschillende nummers in de documentaire en bracht tegelijkertijd zijn debuutalbum Agadez uit. Het album werd internationaal gezien goed ontvangen. Derek Beres, recensent van de Huffington Post schreeft: “I can’t imagine any album being better than this in 2011.” Bombino is aan een internationale toer begonnen en doet in oktober 2011 ook Nederland aan. Eén van zijn bekendste nummers is Tar Hani (My Love) en dit nummer kan gratis van zijn website gedownload worden. Zijn muziek wordt onder Toeareg blues of woestijnrock geschaard. Inspiratie voor zijn muziek haalt hij bij Jimi Hendrix, Dire Straits en Tinariwen (Mali) vandaan.
Abdallah Ag Oumbadougou / Takrist n’Akal / Desert Rebel
Abdallah Ag Oumbadougou is geboren in 1962, vlakbij de Toeareg stad Agadez. Hij kocht zijn eerste gitaar op 16-jarige leeftijd en leerde zichzelf gitaarspelen. In de jaren ’70 startte de Nigerijnse overheid een groot offensief tegen de Toearegs en velen vluchtten het land uit. In een Libisch vluchtelingenkamp start hij de band Takrist n’Akal (bouw het land op) en een paar jaar later keert hij in Niger terug. Na het eerste concert op Nigerijnse bodem wordt hij echter gearresteerd en hij zit 21 dagen in de gevangenis. Na zijn vrijlating keert hij naar Libië terug. In mei 1990 vindt er weer een massaslachting onder de Toearegs plaats en het is dan ook een kwestie van tijd voordat de Toearegs massaal in opstand komen. Gedurende deze periode schrijft Abdallah veel liederen over heimwee en ballingsschap maar roept hij de Toearegs op om voor hun rechten te vechten. Nadat de vrede in 1995 getekend is, keert hij wederom in Niger terug. Sindsdien probeert hij de Toeareg cultuur te behouden door nieuwe muziek uit te brengen. Hij richt ook de groep Desert Rebel op, waarmee hij veel concerten gaf.
Toumast
De band Toumast (identiteit) bestaat uit zanger Moussa Ag Keyna en zangeres Aminatou Goumar. Hun debuutalbum Ishumar (werkloze) vertelt over de harde strijd van het Saharavolk tegen Niger en Mali. Zwaargewond afgevoerd naar Parijs begon verzetsstrijder Moussa Ag Keyna daar een tweede leven als muzikant.
Etran Finatawa
Etran Finatawa (sterren van de traditie) is een band die in 2004 werd opgericht tijdens het Festival au Désert in Mali. Sinds 2005 toeren ze intensief in Europa, de Verenigde Staten, Canada en Australië. Hun debuutalbum Introducing Etran Finatawa werd genomineerd voor een BBC Radio Award for World Music. Het werd gevolgd door het album Desert Crossroads in 2008 en Tarkat Tajje/Let’s Go in 2010.
Moussa Poussy & Saadou Bori
De twee lokale artiesten Moussa Poussy en Saadou Bori brachten in 1995 gezamenlijk het album Niamey Twice uit, het eerste Nigerijnse album dat in een professionele studio werd opgenomen. Hun muziek is beïnvloed door tradionele Housa muziek.
Oneens
Oneens is een rap-group uit Niger die nog maar kort bestaat. Hun eerste album heet De L’Ordre. Verder is er maar weinig informatie te vinden.
Black Daps
Black Daps is een relatief nieuwe, maar populaire rap en hiphop groep in Niger.
Tot slot
Niger kent nog meer artiesten, maar ze zijn nog in beperkte mate op internet vertegenwoordigd. In mijn YouTube playlist van Niger kun je meer muziek van bovengenoemde artiesten beluisteren. YouTube is sowieso een goede manier om liedjes te beluisteren, maar daarnaast zijn een hoop artiesten gewoon bij Bol.com te koop of kun je via Last.FM en Spotify gratis liedjes beluisteren.
