Nederland gaat prat op zijn verworven seksuele vrijheid en er behoren geen seksuele taboes te zijn. Misschien moeten we echter eerlijk zijn en concluderen dat we ook op seksueel vlak grenzen hebben.
In het document Zin in… seksuele vrijheid betoogde GroenLinks in 2009 onder andere dat Nederland bevrijd moest worden van beknellende dogma’s die de seksuele vrijheid aan banden leggen. Misschien was het document een tegenreactie op het christelijk-democratische kabinet dat als betuttelend werd gezien. Voorbeelden van deze mogelijke betutteling zijn de emancipatienota van Plasterk, het aangescherpte abortusbeleid en het ageren van de ChristenUnie tegen sexy Hunkemöller posters.
Ondertussen gniffelen we om de preutsheid van Amerikanen en zijn we trots op onze seksuele vrijheid. Een rondgang langs de Nederlandse media leert ons hoe we seksualiteit zien. Jojanneke van HP/De Tijd gelooft niet in monogamie omdat dieren ook niet monogaam zijn en dumpt een man die een slip van de Hema draagt, terwijl Arnon Grunberg in zijn voetnoten voor De Volkskrant smaakvolle onderwerpen als telefoonseks en pedofilie de revue laat passeren. Volgens de Viva bladeren hun lezers linea recta door naar de rubriek ‘Man in bed’ om te lezen wat heren tussen de lakens uitspoken en in de Flair was onlangs ‘Vreemdgaan voor dummies’ te lezen. In elke romantische komedie uit Hollywood gaat er wel iemand vreemd en Nederlandse films lijken seks zo expliciet mogelijk te willen portretteren. Om onze seksuele vrijheid te onderstrepen werd afgelopen jaar ‘Oh Oh Cherso’ uitgezonden en kent Nederland tegenwoordig meerdere billenprijzen. Als je dit allemaal kritiekloos tot je neemt, kun je maar één conclusie trekken: op seksueel gebied mag en kan alles in Nederland.
Hypocriet
Persoonlijk zou ik zou dit uitgangspunt niet willen gebruiken om onze seksuele waarden te definiëren, maar vanuit de grondbeginselen van de democratische rechtsstaat en de roep om vrijheid van meningsuiting kan ik deze mening wel begrijpen. Tegelijkertijd betekent dit dat we een keuze moeten maken. Of we moeten het principe volledig toepassen, of we moeten toegeven dat ook de seksuele vrijheid grenzen kent. Op dit moment zijn we namelijk hypocriet en durven we geen keuze te maken.
Dezelfde media die namelijk uitleggen dat vreemdgaan doodgewoon is, halen op hun roddel- en achterklappagina’s uit naar beroemdheden die een scheve schaats rijden. De afgelopen weken duikelden media over elkaar heen om Dominique Strauss-Kahn te veroordelen, werd er geschreven over de pikante foto’s van de Amerikaan Anthony Weiner en ontstond er ophef toen het Nederlands elftal zich vermaakte in Rio de Janeiro. Mag je als je een voorbeeldfiguur bent geen gebruik maken van de verworven seksuele vrijheid? Het geeft aan dat we met twee maten meten en er een dubbele seksuele moraal op na houden.
Herdefiniëring van seksuele vrijheid
Misschien moeten we als samenleving gaan nadenken over hoe we seksuele vrijheid willen definiëren. Ik denk echter dat we allang weten dat seksuele vrijheid niet onbegrensd is. We willen geen samenleving waar iedereen zomaar aangerand kan worden en we hebben ook geen christelijke moraal nodig om in te zien dat vreemdgaan fout is. Ten diepste mag je eigen seksuele vrijheid namelijk niet ten koste gaan van andermans seksuele vrijheid. Wat blijft is de illusie die we met elkaar in stand houden dat op seksueel gebied alles maar moet kunnen. Misschien moeten we zelfs nog een stap verdergaan en concluderen dat het vooral de media is die deze illusie intact laat. Als lezers hebben we hierin ook een keuze te maken. Blijven we deze bladen lezen en geven we zo indirect de hoofdredacteuren gelijk die beweren dat “sex sells” of straffen we deze tijdschriften eindelijk eens af?
De keuze is simpel. Als we het principe ‘alles is toegestaan, maar niet alles is goed’ toe willen passen wordt het misschien tijd om Jojanneke een brief te sturen dat monogamie niet afhangt van het feit of zwanen en fruitvliegjes vreemdgaan. Dat je een partner niet hoort te dumpen om zijn ondergoed. Misschien moeten we dan ook stoppen met het insturen van foto’s van onze billen voor de Mooiste Billen van Nederland-award. Misschien moeten we hardop durven uitspreken dat vreemdgaan niet normaal is en dat seksuele intimiteiten ongewenst zijn.
Consequent zijn
Als we dit echter niet willen moeten we daar wel consequenties aan verbinden en stoppen met vingerwijzen. Dan moeten we het Nederlands elftal lekker laten stappen in Rio zodat de voetbalvrouwen voor zichzelf op kunnen komen. Dan moet Anthony Weiner zijn ondergoed op Twitter kunnen laten zien en moeten we niet protesteren als politici in de billen van een ondergeschikte knijpen. Laat Tiger Woods en Arnold Schwarzenegger lekker vreemdgaan; hun partners kunnen prima voor zichzelf opkomen. Het wordt tijd dat we kiezen om het spel met of zonder regels te spelen. Anders lijken we op het kind op het schoolplein dat de knikkerregels steeds naar eigen inzicht aanpast om maar niet te verliezen.
