Kortgeleden werden de resultaten van een wetenschappelijk onderzoek dat 12 jaar duurde gepubliceerd. De wetenschappers hadden een groep Roemeense kinderen gevolgd die vanaf hun geboorte in een weeshuis woonden. Veel weeshuizen in Roemenië hebben een twijfelachtige reputatie en de opvoeding is onpersoonlijk en spartaans te noemen.
De onderzoekers ontdekten dat door de verwaarlozing van de kinderen er ontwikkelingsproblemen, cognitieve afwijkingen en geestelijke ziektes optraden. En doordat de kinderen zo geïsoleerd opgevoed werden nam ook de grootte van hun brein af. Eén van de onderzoekers stelde dat het leek alsof het energieniveau van de kinderen gedimd was.
Detachment gaat ten diepste over geïsoleerde mensen. Kinderen en volwassen die van de maatschappij losgekoppeld zijn. Henry Barthes, zeer sterk neergezet door acteur Adrien Brody, is een interimleraar die van school naar school gaat. Door zijn complexe jeugd heeft hij moeite om zich te binden en zijn beroep sterkt hem daarin. Op een dag komt hij bij een school vol kansarme kinderen. Het niveau van de school staat ter discussie en alleen de moeilijke leerlingen zijn in de wijk achtergebleven. Henry komt in aanraking met drie totaal verschillende vrouwen: een jong meisje Meredith, een collega-lerares mevrouw Madison en een straathoertje Erica. Door zijn eigen achtergrond weet Henry bij uitstek wat de mensen om hem heen nodig hebben en weet hij sommigen van hen de helpende hand te bieden. Tegelijkertijd blijft zijn verleden hem achtervolgen en staat zijn bindingsangst in de weg.
Donkere wereld
De wereld waarin Detachment zich afspeelt lijkt donker, liefdeloos en deprimerend. Elk personage heeft zijn eigen problemen. De “detachede” kinderen die thuis verwaarloosd worden pesten elkaar, zijn brutaal tegen de leraren en zijn de realiteitszin uit het oog verloren. Om de ernst van de situatie te laten zien schotelt regisseur Tony Kaye (American History X) de kijkers soms schokkende beelden voor zonder hierin door te schieten.
Sommige recensenten bekritiseren de film door te stellen dat er geen lichtpuntjes te vinden zijn. Hier ben ik het niet helemaal mee eens; in het donker valt zelfs een klein beetje licht al op. Henry is bijvoorbeeld een zorgzaam persoon. Trouw bezoekt hij zijn opa in het ziekenhuis, maar hij heeft ook oog voor de nood van kinderen om hem heen. Daarnaast neemt hij zonder seksuele bijbedoelingen het straathoertje Erica in huis. De film impliceert dat soms een klein beetje aandacht en liefde al genoeg kan zijn. Ook de invloed van onderwijs blijft niet onbesproken. Sommige leraren nemen problemen van thuis mee naar school en houden weinig over om uit te delen. Andere leraren steken al hun energie in de leerlingen. Het is inspirerend om te zien hoe groot de impact van een docent kan zijn.
Een ander kritiekpunt dat verschillende keren naar voren komt, is dat de film geen oplossing voor de geschetste problemen biedt. Het doel van de film is echter niet om oplossingen aan te reiken, maar om de vinger op de zere plek te leggen. Duidelijk wordt dat veel van de problemen thuis ontstaan en Henry vraagt zich in de film dan ook af waarom ouders geen diploma moeten halen voordat ze aan kinderen beginnen. Detachment is een bijzonder rake film en een aanrader voor liefhebbers van goed drama en acteerwerk .
Detachment is sinds 13 september in een select aantal bioscopen en filmhuizen te zien.
