Als het op christelijke films aankomt ben ik altijd wat sceptisch. En met ‘christelijke films’ bedoel ik films die door en voor christenen zijn gemaakt en die een duidelijke boodschap willen overbrengen. Veel te vaak ligt de christelijke thematiek als een verstikkende deken over het script heen, waardoor de kracht van het verhaal teniet wordt gedaan.
Christianity Today vatte dit onlangs mooi samen door te stellen dat een goede filmmaker de kijker niet lastig valt met een ‘boodschap die hij móet horen’, maar het verhaal voor zichzelf laat spreken. Een verhaal waarvan de kijker soms een aantal lagen moet afpellen om te zien wat de diepere lading is. Over het algemeen slagen reguliere films met christelijke thematiek hierin vaker dan films uit christelijke hoek. Recente voorbeelden zijn ‘The Blind Side’ en ‘Amazing Grace’.
Indrukwekkend verhaal
Eén ding staat vast: Soul Surfer heeft een indrukwekkend verhaal te vertellen. Het is gebaseerd op het echte leven van Bethany Hamilton, een surfmeisje uit Hawaï dat door een haai haar linkerarm verloor maar dankzij haar doorzettingsvermogen uitgegroeide tot één van de beste professionele surfsters ter wereld. De rol die haar geloof hierin heeft gespeeld steekt ze zelf niet onder stoelen of banken. Verschillende boeken en documentaires zijn inmiddels aan haar gewijd en omdat films met christelijke thematiek de laatste jaren vollere zalen trekken, zag Sony Pictures er wel brood in. Het is daarom ook één van de eerste keren dat er bekende Hollywood-acteurs in een christelijke productie acteren. Het tweetal Dennis Quaid (The Day After Tomorrow) en Helen Hunt (Pay It Forward, Cast Away) zetten als ouders sollide acteerprestaties neer, maar vooral AnnaSophia Robb (Bridge to Terabithia) weet in de rol van Bethany indruk te maken. Alle surfstunts deed ze zelf en voor zover dat mogelijk is in een film van één uur en drie kwartier zet ze de worsteling van Bethany goed neer.
Centraal in Bethany’s worsteling staat de vraag waarom uitgerekend haar dit moest overkomen. Helaas laten de filmmakers zich verleiden om hierop een duidelijk christelijk antwoord te willen geven waarbij ze het verstandelijke vermogen van de kijker ook nog eens onderschatten. Christelijke countryzangeres Carrie Underwood krijgt de ondankbare taak om in haar acteerdebuut de christelijke boodschap te vertolken. Naast haar wat onwennige acteerwerk laat ook het script haar in de kou staan. In één van de eerste scènes geeft ze een lesje in perspectiefwisseling en is ze het oneens met Bethany’s beslissing om een vrijwilligersproject te laten schieten voor extra surftrainingen. Belangrijker is echter dat ze geen bevredigende ideeën heeft over hoe tragedies zich tot God’s plannen met mensen verhouden. Het moraliserende karakter van deze scenes irriteert eerder dan dat ze iets aan de film toevoegen.
Impliciet
Veel sterker is de scène waarin Bethany naar Thailand afreist nadat de tsunami daar heeft huisgehouden. Zonder het uit te spellen ziet de kijker dat deze perspectiefwisseling iets met Bethany doet en het kenmerkt de implicietere tweede helft van de film. De filmmakers volgen de ware gebeurtenissen nauwgezet waardoor het verhaal aan realisme wint. Bethany eindigt bijvoorbeeld niet als eerste in de competitie en het kost haar veel tijd en doorzettingsvermogen om weer te kunnen surfen. De stranden en het water zijn prachtig en het stompje van Bethany’s arm is met special effects knap in beeld gebracht. Dat de haai weinig realistisch oogt en het surfen zelf niet overal even spectaculair is kan de makers vergeven worden.
Met Soul Surfer wordt er dan ook een nieuwe stap vooruit gezet in de christelijke filmwereld. Er valt nog genoeg te verbeteren, maar het verhaal staat als een huis en geeft goed aan welk verschil geloof in iemand’s leven kan maken.
Soul Surfer is nog niet verkrijgbaar in Nederland, dus op dit moment is alleen de engelstalige versie zonder nederlandse ondertitels te verkrijgen.
Trailer
