Met veel bombarie werd Super 8 de afgelopen maanden aangekondigd. Regisseur J.J. Abrams, bekend van tv-series als Lost en Fringe, wilde met Super 8 een ode aan producer Steven Spielberg en films als E.T., Close Encounters Of The Third Kind en The Goonies brengen. Aangezien Spielberg’s naam tegenwoordig veelvuldig als producer aan films verbonden wordt, staat het predicaat ‘Spielberg’ helaas niet langer garant voor onverdeeld succes.
Spielberg heeft steeds vaker de neiging om aliens in zijn films te laten opduiken. Nadat War of the Worlds tegenviel in 2005, moest ineens ook Indiana Jones het in The Kingdom of the Crystal Skull tegen buitenaardse wezens opnemen. Wie op IMDB naar zijn producer-oeuvre kijkt, ziet de fascinatie voor buitenaards leven met grote regelmaat in zijn films terugkomen. Zolang er echter geen verrassend nieuwe invalshoek wordt gevonden, is het misschien beter om het genre even te laten voor wat het is.
Het plot van Super 8 klinkt dan ook bekend. De Amerikaanse luchtmacht sluit in de zomer van 1979 een sectie van Area 51 en de opgeslagen materialen worden per trein vervoerd naar een opslagplaats in Ohio. Een groepje kinderen dat een eigen zombie-film aan het opnemen is, ziet echter dat de trein wordt aangereden door een truck en ontspoort. Als er plotselinge verdwijningen plaatsvinden en er onverklaarbare dingen gebeuren, hebben de dorpelingen al snel het vermoeden dat het niet om een ongeluk gaat. Een lokale sheriff probeert het mysterie te ontrafelen, maar ook de kinderen gaan op onderzoek uit.
Casting
Abrams is getalenteerd als het aankomt op casting. Ook voor Super 8 heeft hij een goed acteer-ensemble samengesteld en dit is extra indrukwekkend omdat kinderen de hoofdrollen vervullen. Het idee om de wereldproblematiek door de ogen van kinderen te bekijken is natuurlijk de duidelijkste verwijzing naar E.T. en het pakt in deze film verfrissend uit.
Verder heeft Abrams in de tv-serie Lost al laten zien dat hij een geheimzinnige setting kan creëren, maar hierbij lost hij niet altijd de hooggespannen verwachtingen in. Mysteries worden niet altijd opgelost en omdat een verklaring soms uitblijft, lijkt hij zich wat gemakkelijk van zijn eigen mysteries af te maken. Bij Super 8 komt Abrams daar echter niet mee weg, omdat het hele verhaal om het buitenaardse wezen draait.
Voorspelbare aliens
Het probleem met alien-films is dat ze vaak ontzettend voorspelbaar zijn. Aliens zijn eigenlijk altijd geavanceerder en intellectueler dan mensen en gebruiken die voorsprong om de aarde te vernietigen of verder te helpen. Maar met welke aliens we ook te maken hebben, de mens reageert altijd primitief en onbegrijpend. In Super 8 is dit niet anders en wanneer de gemartelde alien op vrije voeten komt, verandert hij in een agressief monster dat mensen ontvoert en opeet. Naarmate het verhaal vordert, wordt de film echter steeds zoetsappiger. Gelukkig besluit de alien ineens zijn leven te beteren als hij oog in oog met de kinderen staat. Wanneer hij vervolgens de aarde wil verlaten en zijn ruimteschip herbouwt met metalen voorwerpen, zorgt uitgerekend de ketting van de overleden moeder van de hoofdpersoon ervoor dat hij kan opstijgen.
Super 8 leunt zwaar op nostalgische gevoelens maar als de oude alien-films je niet echt konden bekoren, zal ook deze film je teleurstellen. De sfeer van de jaren ’70 is goed neergezet, maar dit zal de jongere kijkers ook niet echt opvallen. De vraag of je de film de moeite waard vindt, hangt dus af of je de nostalgische setting kunt waarderen. De film moet het namelijk niet van een ijzersterk en origineel script hebben. Mocht je naar de film gaan, blijf dan na afloop even zitten zodat je het eindproduct van de kinderen niet mist.
Super 8 is momenteel te zien in 72 bioscopen.
